دل بیگانه

گفتی دل تنگت را به شنیدن صدای یارازتپش های گاه و بیگاه برهان و آرامش کن
صدایت زدم و نشنیدی

باز گفتی من که نباشم رویایم که هست ! مهمان خیالت کن

دعوتم را نپذیرفتی

و من خرسند از اینم که چوبدست تو به بلندای ابرهای بالای سرم نیست که بر هم زندشان

پس بدان که در رویای من هماره مهمانی

کاش مرا و تو را راهی بود به این کلام رمزآلود که

" تو دل غریب و بیگانه را می شناسی چرا که در سرزمین مصر بیگانه بوده ای "